Os datos proveñen do seguimento, durante unha media de 5,7 anos, da evolución de 13.200 traballadores que, sen historial de insuficiencia cardíaca, infarto de miocardio ou fibrilación auricular, responderan a distintos cuestionarios sobre a súa saúde, hábitos de vida e condicións laborais con motivo da súa participación na Enquisa Ocupacional Lonxitudinal de Saúde de Suecia (SLOSH) no ano 2006, 2008 ou 2010.
Na enquisa defínese o estrés no traballo como o desempeño dunha ocupación na que se combinaban unha alta demanda psicolóxica e un baixo control sobre a situación laboral. E para avaliar o grao de estrés ou ‘tensión’ laboral, a enquisa incluíu cinco preguntas sobre o nivel de demanda e seis sobre o grao de control, entre outras: ‘Ten que traballar moi duro ou moi rápido?’, ‘Ten tempo suficiente para completar as tarefas asignadas?’, ‘O seu traballo é máis ou menos monótono?’ e ‘Pode decidir que facer no seu traballo e como facelo?’.
Durante o seguimento diagnosticáronse un total de 145 casos de fibrilación auricular. E de acordo cos resultados, sentirse tenso no traballo aumentou en ata un 48% o risco de desenvolver este tipo de arritmia cardíaca.
Cales son os traballos que provocan tensións? Segundo recolle a definición contemplada no estudo, aqueles en os que o traballador/a sentese psicoloxicamente esixido e apenas ten control sobre a maneira de levalo a cabo. E entre outros oficios, os autores citan aos traballadores/as nas cadeas de montaxe das fábricas, os condutores de autobús e o persoal de Enfermería.
Como indica a directora da investigación, «necesitamos xente que desempeñe estes traballos, pero os empregadores/as poden axudar ao asegurarse de que a persoal conta cos recursos necesarios para completar as tarefas asignadas. Os xefes/as deberían programar descansos e escoitar as propostas dos empregados sobre como mellorar o seu traballo e a contorna laboral».