Co financiamento de:
/ Portada / Delegados

Indemnización para un vixilante de seguridade agredido ao saír do traballo

05-07-2018 - SENTENZA

A sentenza, ditada polo Xulgado do Social núm. 7 de Bilbao, conclúe o abandono empresarial na prevención, facilitando que o empregado puidese ser obxecto dun ataque coordinado e planificado á saída do centro de traballo, ademais de ser ameazado de morte polos individuos que lle agrediron.

As agresións poderían están conectadas coas incidencias que o traballador tivo con varios homes novos aos que sorprendeu levándose artigos do supermercado escondidos entre a roupa, resultando un forcexeo e ameazas de agresión fronte ao traballador, que resultou lesionado.

Na última das agresións sufridas, e tras estenderse parte de accidente in itinere, o empregado causou baixa por incapacidade temporal debido a múltiples contusións, sendo atendido hospitalariamente. Con posterioridade cursou unha nova baixa médica, esta vez por trastorno ansioso depresivo, derivando nun trastorno de tensión postraumática de carácter crónico, solicitando que lle fose asignado un novo centro de traballo.

A sentenza reflicte que naqueles momentos existía unha problemática de grave conflitividade, ao ocorrer pouco despois outra agresión a outro vixiante, o que propiciou a apertura dun Acta de Inspección e valorásese pola empresa a implementación dunha serie de medidas de seguridade que esta incumpriu, acaecendo unha segunda agresión a ese outro traballador en marzo de 2013. A empregadora era consciente da problemática, sen que se chegase a informar á nova empresa adxudicataria do servizo dos devanditos extremos, a pesar de ser a súa obrigación.

O xulgador bota en falta unha previa e suficiente avaliación dos riscos do centro, pois a entón vixente non chegaba a contemplar nin a avaliar a posible violencia física externa para os traballadores do centro, a pesar do clima de conflitividade existente e das ameazas recibidas nese sentido.

Tanto a empresa principal como a subcontratada son consideradas responsables da falta de prevención de riscos, pois a normativa non só impón unhas obrigacións preventivas para as empresas concorrentes que contraten ou subcontraten con outras a realización de obras e servizos correspondentes á súa propia actividade, senón tamén, os empresarios titulares do centro de traballo deveñen en debedores de seguridade

No relativo á reparación do dano causado ao traballador, a sentenza ten en conta que para reparar os danos causados, o noso sistema de Seguridade Social protexe con prestacións económicas a perda de capacidade laboral que sofre unha persoa por mor dun accidente laboral.

Con todo hai que ter en conta que o sistema só outorga protección contra a perda de retribucións que leva esa diminución de capacidade laboral e non sempre o fai con prestacións que cubran o 100 por 100 do que gañaría traballando. Isto implica que pode existir unha diminución de ingresos (lucro cesante), e ademais un dano non compensado pola Seguridade Social, como sería o dano moral, a dor e incerteza da situación en si, a non posibilidade de facer vida normal, a influencia das secuelas noutros aspectos da vida do traballador...

Tendo todo isto presente, considera axustado a dereito condenar ás demandadas ao pago de 48.829,22 de euros, máis os intereses legais, condenando ademais á aseguradora ao abono do interese do artigo 20 da Lei de Contrato de Seguro.

Xustifica a condena á aseguradora ao devandito abono do artigo 20 LCS, entre outras razóns, a que nin sequera ofreceu unha indemnización mínima, a pesar de coñecer cabalmente a concorrencia do accidente e o resultado lesivo para o traballador.

Fonte. Noticias Jurídicas

Empregamos cookies de terceiros para xenerar estatísticas da audiencia (GOOGLE ANALITICS), para o traductor de idiomas (GOOGLE), acollido a “Privacy Shield”.
Se continuas navegando estarás aceitando o seu emprego. Aceptar | Mais información
Confederación Intersindical Galega - Miguel Ferro Caaveiro 10, Santiago de Compostela Versión anterior da páxina Foros Biblioteca Privacidade RSS