Posteriormente o Tribunal Superior de Xustiza de Galicia revogou esa decisión porque non considerou aplicable a presunción establecida no artigo 115.3 Lei Xeral da Seguridade Social (“presumirase, salvo proba en contrario, que son constitutivas de accidente de traballo as lesións que sufra o traballador durante o tempo e no lugar do traballo”) ao non terse acreditado que a causa do desprendemento de retina fose un traumatismo. O tribunal superior galego tamén entendeu que non había datos dos que deducir unha relación de causalidade entre a lesión e o traballo, posto que a literatura médica non considera o traballo fronte a pantallas de ordenador como causa de desprendemento de retina.
O caso chegou ao Supremo, que considerou que o feito de que se trate de “unha lesión súbita que aparece en tempo e lugar de traballo” conduce necesariamente á aplicación do artigo 156.3 do texto refundido da Lei Xeral da Seguridade Social, que establece que se presumirá, salvo que se probe o contrario, que son constitutivas de accidente de traballo as lesións que sufra o traballador durante o tempo e en lugar de traballo. Ademáis a Sala engade: “se se ten en conta que non cabe excluír o factor traballo no desencadenamiento de patoloxías oculares, en concreto, o desprendemento de retina, sen prexuízo de que, estatisticamente existan outras causas máis frecuentes”.
Os maxistrados sosteñen que, partindo desta premisa, correspondía á Seguridade Social acreditar a falta de relación causa-efecto entre traballo e lesión, pero esa acreditación non se produciu neste caso. “Non pode considerarse como tal o argumento de que non existen casos na literatura médica que conecten traballo ante pantallas de ordenador con desprendemento de retina”.