Co financiamento de:
/ Portada / Coronavirus

Cinco formas de protexer ao persoal de saúde durante a crise do COVID-19

03-04-2020 - OIT

Cada día, o persoal sanitario de todo o mundo batalla dende a primeira liña para conter o virus e salvar vidas. As imaxes desas persoas loitando por salvar aos seus pacientes conmoveron ao mundo. A seguridade e saúde deste persoal é fundamental para que poidan realizar o seu traballo durante esta crise. Por tanto, a súa protección debe ser unha prioridade.

O persoal e os sistemas de saúde están a desempeñar un papel vital na loita mundial contra o COVID-19; necesítanse medidas especiais para protexelos e apoialos. Así pois, que pode facerse?

1. Preservar a seguridade do persoal sanitario

É de suma importancia garantir a seguridade e saúde do persoal de saúde e o persoal de apoio (por exemplo, quen se ocupa da lavandería, o persoal a cargo da limpeza e da eliminación dos refugallos médicos).

A información sobre a transmisión da enfermidade debe difundirse o máis ampla e rapidamente posible entre os traballadores/as de saúde, incluída a referente ás directrices máis actualizadas, as medidas para previr o contaxio e a forma de aplicalas. O diálogo entre o persoal sanitario e os empregadores é determinante para que as medidas e os procedementos aplíquense correctamente.

É crucial que dispoñan de equipos de protección persoal, e de instrucións e formación sobre como utilizalos correctamente. Ademais, debería haber a maior dispoñibilidade posible de probas de detección da infección polo  COVID-19, para preservar a saúde do persoal e a seguridade do paciente.

2. Protexer a súa saúde mental

A pandemia sitúa ao persoal sanitario en situacións de esixencia excepcional. Están sometidos a un enorme volume de traballo e en ocasións ven en situacións traumáticas e fronte a decisións difíciles, cunha taxa de letalidade sen precedentes, e ademais deben convivir co temor para contraer a enfermidade ou a propagala entre os seus familiares e achegados.

Polas leccións extraídas doutros brotes, como a epidemia de  ébola en África Occidental en 2014 sábese que os traballadores e traballadoras de saúde poden vivir en carne propia a discriminación e o estigma, debido ao temor do público para contraer a enfermidade.

A resposta debe prever, entre outras cousas, a prestación de asistencia social aos equipos, as familias e os achegados, ademais de información e orientacións para os traballadores de saúde sobre como xestionar a tensión, e de asesoramento e orientacións para a tensión postraumática.

3. Vixiar as horas de traballo

En situacións de emerxencia, o persoal de saúde ten que traballar en situacións irregulares e en ocasións atípicas. No marco da resposta ao brote, boa parte deste persoal está a afrontar unha inmensa carga de traballo adicional, horas de traballo prolongadas, e falta de períodos de descanso.

Cabe lembrar que ante o peche das escolas e o confinamento imposto en moitos países, estas persoas teñen ademais que organizar a súa vida privada e coidar de persoas a cargo.

Deberían adoptarse disposicións apropiadas con respecto ao horario de traballo, para que os traballadores e traballadoras de saúde poidan equilibrar as esixencias do servizo sanitario coas súas responsabilidades domésticas de coidados e o seu propio benestar.

4. Protexer a quen ten un contrato de curta duración e aos voluntarios

Para loitar contra a pandemia, varios países reaccionaron recorrendo a asistencia profesional de curta duración, aínda que tamén a voluntarios e a outros sectores, como o das forzas armadas, estudantes de medicina ou enfermería, ou a traballadores de saúde xubilados.

Aínda que estas medidas son alentadoras pois aseguran a asistencia necesaria, deben aplicarse con coidado para que estes traballadores e traballadoras gocen da mesma protección laboral que os demais traballadores.

Os gobernos deberían celebrar consultas cos interlocutores sociais sobre a supervisión e regulación desas contratacións especiais, segundo procedese. Hanse de ter en conta non só a seguridade e saúde no traballo, senón tamén outras condicións contractuais, como a protección social, a remuneración, os períodos de descanso e as disposicións con respecto ás horas de traballo.

5. Contratar e formar a máis persoal de saúde

É preciso investir en todos os sistemas de saúde, para que poidan contratar, despregar e manter a un número suficiente de traballadores da saúde ben formados, apoiados e motivados. A pandemia causada polo  COVID-19 volve poñer de manifesto a perentoria necesidade dunha forza de traballo sanitaria forte, como elemento de todo sistema de saúde  resiliente, un aspecto agora recoñecido como fundamento esencial da recuperación das nosas sociedades e economías, e da preparación para futuras emerxencias sanitarias.

Por Christiane Wiskow (especialista en el sector de la salud), Maren Hopfe (oficial técnica, sector de la salud), Departamento de Políticas Sectoriales

Fonte: OIT

Empregamos cookies de terceiros para xenerar estatísticas da audiencia (GOOGLE ANALITICS), para o traductor de idiomas (GOOGLE), acollido a “Privacy Shield”.
Se continuas navegando estarás aceitando o seu emprego. Aceptar | Mais información
Confederación Intersindical Galega - Miguel Ferro Caaveiro 10, Santiago de Compostela Versión anterior da páxina Foros Biblioteca Privacidade RSS